Utrzymywanie bydła mlecznego wymaga nie tylko posiadanie obiektu o odpowiedniej powierzchni, w którym można urządzić oborę, ale także wiąże się z koniecznością jego właściwego wyposażenia. Wśród dostępnych systemów hodowli najpopularniejsze są wciąż obory uwięziowe, gdzie znajdują się wyznaczone stanowiska dla krów. Ich alternatywa w postaci obór wolnostanowiskowych wciąż jest wybierana w mniejszej liczbie gospodarstw m.in. za sprawą związanych z takim sposobem hodowli nakładów. Przyjrzyjmy się bliżej stosowaniu uwięzi oraz wynikającym z tego wadom i zaletom.
Stanowisko uwięziowe zmusza krowę do pozostawania na swoim miejscu za sprawą nakładanego na nią jarzma. Jest ono mocowane do haka umieszczonego w górnej części zrobionego z wytrzymałych rurek stalowych stelaża. Po obu stronach konstrukcji znajdują się przegrody separujące zwierzę od sztuk ulokowanych na dalszych stanowiskach. Legowiska są wyłożone matami oraz z reguły ścielone słomą.
Utrzymywanie zwierząt w systemie stanowiskowym oznacza łatwiejszy nadzór nad poszczególnymi sztukami. Prostsze jest też zorientowanie się w ilości pobieranej paszy, a także kontrolowanie stanu zdrowia zwierząt. Nie są tu potrzebne specjalistyczne systemy zarządzania stadem czy identyfikowania konkretnych sztuk przy udoju i karmieniu, co niezbędne w przypadku hodowli wolnostanowiskowej. Minusami takiego systemu okażą się problemy z utrzymaniem dobrostanu krów, trudności z zagwarantowaniem wysokiej jakości mleka z uwagi na system udoju, a także dłuższy czas trwania tej operacji. Oborę ze stanowiskami uwięziowymi można jednak w pewnym stopniu zautomatyzować, nie tylko stosując automatykę ułatwiającą usuwanie obornika przez montaż systemu zagarniającego, jak i decydując się na nowoczesne rozwiązania do podawania TMR-u lub PMR-u.
Wróć do bloga